De kronieken van een voetbalclub
Waspik, 29 mei 1929. Drie ondernemende jonge mannen hebben in één der kamers van de grote pastorie een onderhoud met Kapelaan Damen. Met jeugdig enthousiasme leggen zij hun geestelijke leidsman de kwestie voor die hun brein al geruime tijd in beslag neemt. Kapelaan Damen heeft begrip voor hun idee en zegt het drietal zijn steun toe. De zaak is snel beklonken. Enkele uren later is een kleine vriendenclub op de hoogte van het resultaat van deze bespreking op “hoog” niveau en in het dorpje Waspik gonst al het gerucht: “Er is een nieuwe voetbalclub opgericht”
Zo berichtte 88 jaar geleden het dagblad De echo van het Zuiden. Waspik had destijds al een voetbalvereniging genaamd “Brabantia”, maar deze was neutraal waar het de geloofsovertuiging betrof. Op 29 mei 1929 werd door een aantal jonge mannen (Nico van der Rijken, Willy Baaten en Sjaan Selders) en Kapelaan Damen besloten R.K.V.V. Hercules op te richten. Het pauselijk geel en zwart werden de clubkleuren van Hercules en een vijftiental heren meldden zich aan als lid.
Na de oprichting van R.K.V.V. Hercules bleek het nog niet zo eenvoudig om een geschikt speelveld te vinden. Het Waspikse grondgebied werd destijds doorsneden met honderden sloten en greppels en van grote percelen was dus geen sprake. Er was slechts één terrein beschikbaar, maar dat was in gebruik door de reeds bestaande voetbalvereniging Brabantia. Toch besloot men zich met de kersverse club op dit terrein te begeven, waarmee een einde kwam aan Brabantia. Het veld (genaamd “Den Dries”) gelegen aan de Benedenkerkstraat werd het eerste speelveld van Hercules; thuisbasis werd het café Het Plantaadje van uitbater Christ van Dongen. Het berghok van twee bij drie meter diende als kleedkamer.
Na de oorlog werd tijdelijk gespeeld op het veld bij Wilhelmus Verschuren en in 1956 werd het speelveld naast de huidige sporthal betrokken; hier werd de wedstrijd menigmaal beslist door de nabij gelegen spoorsloot. Omdat de club groeide en de kwaliteit van het speelveld niet voldeed, werd er met veel eigen arbeid een nieuw veld aangelegd aan de Parallelweg (waar nu de manege staat). Dit was de eerste aanzet tot de realisatie van het huidige Sportpark “Elzenhage”. De vereniging heeft maar liefst zes keer moeten verkassen voordat men in 1963 definitief Sportpark Elzenhage als thuisbasis kon beschouwen. Tot op de dag van vandaag werkt de club hier haar thuiswedstrijden af.
Het eerste kampioenschap (1946-1947)
Ook Waspik was begin jaren veertig in de greep van de oorlog. In de begin jaren van de oorlog kon er “normaal” worden gevoetbald. In het seizoen 1946-1947 werd het eerste succes behaald, Hercules werd kampioen. Door de promotiewedstrijden te overleven belandde Hercules in de 4de klasse van de I.C.V.B (te vergelijken met de huidige KNVB). Bij de promotie naar de 4de klasse bleek echter dat de oorspronkelijke naam R.K.V.V. Hercules niet kon worden gehandhaafd. Er bleek namelijk al een andere club te zijn, die dezelfde naam voerde. Er werd besloten de te veranderen in R.K.V.V Waspik, wat zich in de loop der tijd vertaalde naar V.V. Waspik.
In de succesvolle jaren die volgde had de begeleiding en trainingen in handen gelegen van Anton Kerst. Met ingang van het seizoen 1968-1969 ging hij zich op een andere manier verdienstelijk maken voor de club. Een nieuwe trainer (Dick Buitelaar, later de trainer van het Nederlands militair elftal), ontfermde zich over de selectie van V.V. Waspik. In 1970 leverde de jeugdafdeling de eerste vier spelers af. Dit bleek enkele jaren later de kwaliteitsinjectie te zijn geweest voor een aantal succesvolle jaren.
De succesvolle en roemruchte jaren 70 en 80
Het seizoen 1970-1971 werd de titel op een haar na gemist. Waspik speelde thuis gelijk tegen Internos uit Etten-Leur. Zodoende bleef Waspik net buiten de prijzen. Het jaar daarna lukte Waspik het wel. Na een zenuwslopende competitie, waarin ook Moerse Boys punten bleef halen, werd Waspik kampioen! De promotie naar de 3de klasse was een feit na een verblijf van negen jaar in de 4de klasse. Vier spelers maakten de promotie vanuit de onderafdeling naar de derde klasse volledig mee.
Bij het eerste elftal nam de gouden generatie van begin jaren zeventig langzaam afscheid; de bitter noodzakelijke aansluiting vanuit de jeugd was er helaas niet. Van trotse derdeklasser (in 1976) tuimelde Waspik in zeven jaar tijd naar de 2de klasse Brabantse Bond, je kunt dit vergelijken met drie of vier degradaties.
Na vele jaren was Waspik toe aan nieuwe kleedgelegenheden; gezien de staat van de oude lokalen bleek dit een bittere noodzaak. Toen de bouwtekeningen en het kostenplaatje rond waren, kon er in het begin van het seizoen 1988-1989 begonnen worden met de bouw van de nieuwe kleedkamers. De kosten waren erg hoog en er werd in die tijd dan ook een beroep gedaan op de leden. Op vrijdag 20 mei 1989 werd het nieuwe lokaal officieel geopend. Dit kwam qua timing goed uit, want de opening viel samen met het 60 jarig bestaan van de vereniging. In oktober 2016 werd er wederom met inzet van leden een nieuwe kleedgelegenheid gerealiseerd en werden de bestaande lokalen gemoderniseerd.
De jaren 90 en het nieuwe millennium
De jaren 90 begonnen beter; na het seizoen 1990-1991 kon de kampioensvlag weer eens tevoorschijn worden gehaald en hoog in de top worden gehesen. Trainer Jan den Rooijen leidde Waspik 1 naar het glansrijke kampioenschap. Het seizoen dat volgde werd er voor V.V. Waspik één om nooit te vergeten. Op 26 april 1992 werd Waspik opnieuw kampioen. Na zestien jaar keerde Waspik terug in de vierde klasse van de K.N.V.B.
Na de vele problemen die waren voor het verkrijgen van de vergunning kon in juni 1993 gestart worden met de bouw van de “Willie Vervoort” tribune. Op 25 april 1994 kon de tribune officieel in gebruik worden. Met medewerking van het bouwteam, de harmonie, B&W en gemeenteraadsleden werd de opening in stijl voltrokken.
De seizoenen 2000 tot en met 2002 verliepen voetbaltechnisch vaak van een leien dakje. Waspik haalde veel punten en stevende af op een kampioenschap. Maar met nog vier wedstrijden te spelen, begon de puntenmachine wat te haperen. Waspik verloor in de laatste vier wedstrijden een voorsprong van maar liefst acht punten. Dus moest het gebeuren op de laatste speeldag tegen Right ‘Oh. De club uit Geertruidenberg zou bij winst de titel mee naar huis nemen en bij winst of een gelijkspel zou Waspik de vlag kunnen hijsen. Na een lange en spannende wedstrijd behaalde Waspik het (laatste) kampioenschap na een 0-0 eindstand.
Uit een niet zo ver verleden
Na acht seizoenen in de bovenste regionen van de vierde klasse promoveerde Waspik in 2010 op indrukwekkende wijze naar de 3de K.N.V.B. klasse. In de winter van 2009 stond de ploeg nog op degraderen maar behaalden uiteindelijk onder leiding van Jan Fitters een ticket voor de 3de klasse.
Benoemenswaardig is het landelijk bekeravontuur in 2008/09. Waspik strandde als vierdeklasser pas in de halve finale (1-6) tegen hoofdklasser LRC uit Leerdam. Dit sprookje bracht enorm veel Waspikkers op de been. De laatste jaren speelt de gerenommeerde huidige ploeg steen vast in de 3de klasse. In mei 2017 was Waspik dichtbij promotie naar de 2de klasse, helaas bleek Roosendaal over twee wedstrijden te machtig.
